Απάντηση σε σχόλιο του διαδικτύου που δυστυχώς βρίσκει ευήκοα ώτα...
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή
σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την
εξευτελίζεις» (Κ. Καβάφης).
Δε θέλω με την απαντητική μου
εισαγωγή να χαρακτηρίσω ή να επικρίνω οποιοδήποτε σχόλιο . Άλλωστε ο καθένας μας, με τη συνδρομή του περιβάλλοντος στο οποίο έχει μεγαλώσει, χωρίς πολλές φορές να το έχει συνειδητοποιήσει
και κατά κάποιο νομοτελειακό τρόπο, έχει
ενστερνιστεί διαφορετικές αξίες που αντανακλούν στην ατομική και κοινωνική του
στάση.
Δράττομαι απλά της ευκαιρίας να εκφράσω κάποιες σκέψεις ώστε
να ζυμωθούν μαζί με όσων άλλων μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν και να
ακουσθούν.
Ο λόγος λοιπόν είναι για την
προσφορά των διακρίσεων των πρωταθλητών
μας στην πατρίδα μας κι αν αξίζουν τα συγχαρητήριά μας, ή πολύ περισσότερο αν
αποτελούν παιδευτικό πρότυπο για τα νέα παιδιά, ιδιαίτερα όταν δεν συμφωνούμε
με άλλες παράλληλες συμπεριφορές που έχουν εκδηλώσει μια φορά ή εξακολουθητικά
ή με ιδέες και απόψεις που έχουν για
ζητήματα πολιτικά, ηθικά , κοινωνικά κλπ.
Όσον αφορά τη «διάκριση» αυτή καθαυτή,
την έχουμε ως γενετική εντολή οι Έλληνες ήδη από τα ομηρικά χρόνια ( η Παιδεία μας
είναι το DNA μας),
παρότι με αυτή τη συμβουλή έστειλε ο Ιππόλοχος το γιο του Γλαύκο στην Τροία και να πολεμήσει τους Ελληνες... Συγκεκριμένα στην Ιλιάδα και το στίχο (,Ζ, 208) αναφέρεται το:
«αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυναίμεν».
Δηλαδή πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους ώστε να τιμάς το γένος που
ανήκεις.
Η διάκριση στον αθλητισμό αποτελεί την
ειρηνική εκδοχή της ίδιας εντολής. Από
τα πεδία των αιματηρών μαχών ξεπήδησε το ολυμπιακό πνεύμα, αφενός για να συμφιλιώσει
τους λαούς κι αφετέρου να διαμορφώσει τον άνθρωπο της προόδου και των μεγάλων
έργων. Γι αυτό αναγνωρίζεται διεθνώς η ανάγκη διατήρησης και διάδοσης των αξιών του ολυμπιακού
πνεύματος. Δεν έχει μόνο αθλητική διάσταση αλλά και πνευματική που εμπεριέχει
την κοινωνική και ηθική αγωγή των νέων.
Ο αθλητισμός διδάσκει και καλλιεργεί
την ικανότητα του ανθρώπου να επιβάλλει στον εαυτό του προγραμματισμένη ζωή,
σκληρή προπόνηση, πειθαρχία και να απαρνείται πρόσκαιρα κάποιες από τις θεωρούμενες
χαρές της ζωής για έναν σκοπό. Η αυτοπειθαρχία, η αυτοεκτίμηση και
αυτοκυριαρχία προικίζουν τον αθλητή με δύναμη θέλησης που είναι ένα από τα
σοβαρότερα πλεονεκτήματα ενός μεγάλου αθλητή και ένα από τα σημαντικότερα
πλεονεκτήματα ενός πετυχημένου ανθρώπου.
«Αιέν αριστεύειν». Το
μήνυμα είναι προς τον καθένα να αναζητήσει την υπεροχή για να υπερβεί τις
ικανότητές του. Η αθάνατη αυτή Ομηρική κληρονομιά
καθοδήγησε γενεές Ελλήνων σε έργα θαυμαστά μέχρι τις ημέρες μας, ενάντια στη μετριότητα
που στο όνομα της ισότητας, λειτουργεί ως προκρούστειος κλίνη των δεξιοτήτων του κάθε ατόμου.
Ας
αφήσουμε λοιπόν τους αθλητές μας να προσπαθούν
και να διακρίνονται
χωρίς κακεντρεχή σχόλια που αφορούν άλλες αδυναμίες
πραγματικές ή μη, δικές τους ή του περιβάλλοντός τους. Αν το πολιτιστικό μας DNA ως Έλληνες δεν έχει μεταλλαχθεί, ας συγχαίρουμε κι ας χειροκροτούμε
με ενθουσιασμό τις επιτυχίες τους γιατί, ως ντόμινο, αυτές γίνονται επιτυχίες όλης
της κοινωνίας με δυναμική σε όλους τους τομείς των ανθρωπίνων επιδόσεων και όχι μόνο στον
αθλητισμό.
