Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «...Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.» Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια ανάρμοστα και βλασφημίες είναι. Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα. (Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ: Το πρώτο σκαλί)
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ...ΠΟΙΗΣΗ
16/10/12
Ίσως σας ενδιαφέρει
Την άποψη του Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου σχετικά με την επικαιρότητα διαβάστε εδώ.
κατ αρχην θα ηθελα να σας συγχαρω για αυτη την αξιεπαινη προσπαθεια που κανετε σα σωματειο οπου αναπτυσετε με ιδιαιτερη επιτυχια τον αθλητισμο στη πολη μας. το Αιγιο ειχε αναγκη τη προσπαθεια αυτη. επισης θα ηθελα να σας συγχαρω και για την πρωτοβουλια να προβληθουν μεσα απο αυτο το βημα και θεματα που εκ πρωτης οψης δεν συναδουν με το αμιγως αθλητικο κομμαι εν τουτοις απτονται ακριβως της εννοιας της παιδειας και της πνευματικης εξελιξης, στοιχεια που οι αρχαιοι Ελληνες ταυτιζαν με τον αθλητισμο. ομολογω πως πολυ προκατηλειμενα ξεκινησα να διαβαζω τις γραμμες που ανελυαν τη σκεψη του Μητρπολιτη Σιατιστας. μεταπιδωντας ομως απο γραμμη σε γραμμη κατανοουσα ολο και περισσοτερο οτι συμφωνω σε ολα οσα ο Ποιμεναρχης επισημαινει. δεν θα ηθελα να μακρυγορησω για τις σκεψεις που μου γεννηθηκαν ομως σαν ελειπης στα καθηκοντα μου χριστιανος και με ολες τις ανθρωπινες αδυναμιες που ισως με διεπουν θα ηθελα να εκφρασω την αποψη μου σχετικα με τα γεγονοτα που περιγραφονται. πραγματι κι εγω θεωρω πως αυτο το εγκεφαλικα ανωμαλο κειμενο δεν εχει καμια σχεση ουτε με τη πνευματικοτητα αλλα ουτε καν με την ιστορικοτητα του του προσωπου κυριου της πιστης μας. ξεπερασε καθε οριο αισχροτητας. και βεβαιως ο κυριος μας δεν εχει αναγκη απο κανενα μας θνητο να τον υπερασπιστει. και βεβαια η λογικη του πετρου δεν ειναι ενδεδειγμενη. και βεβαια η βια δεν ειναι λυση ποσω μαλλον οταν επικαλειται για την υπερασπιση των Θειων. ομως ειμαστε ανθρωποι. και σαν ανθρωποι εχουμε συναισθηματα και ηθικες αξιες. ο καθενας διαφορετιης εντασης και σταθμης. ομως ρωτω οσους διαβαζουν αυτες τις γραμμες. ποσο ψυχραιμοι και απραγοι μπορειτε να μεινετε εαν σας καθιβρισει καποιος καποιον απο τον γονεα σας? μηπως ο πατερας και η μανα μας δεν ειναι προσωπα ιερα για ολους? φανταστειτε ποσο θιγμενοι και πληγωμενοι μπορειτε να αισθανθειτε λοιπον οταν τετοιες απρεπειες εκτοξευθουν οχι απλα προς τον πατερα η τη μητερα σας αλλα προς τον θεο μας... η σταση των περισσοτερων ανθρωπων εκει δεν ηταν βιαιη. η παρουσια εκει ηταν συμβολικη. η διαμαρτυρια στην απαξιωση του Θεου μας ποσο αμαρτια ειναι. επαναλαμβανω πως δεν συγχαιω την ασκηση βιας με την σιωπηρη και ειρηνικη διαμαρτυρια. τελειωνοντας θα ηθελα να παραθεσω τα λογια του Αγιου Κοσμα του Αιτωλου: «Ένας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίση, νά φονεύση τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου, καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλη, ἔχω χρέος ὡσάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό δέ νά ὑβρίση τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγίαν μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω.» - Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ευχαριστω πολυ για τη φιλοξενεια των σκεψεων μου.
κατ αρχην θα ηθελα να σας συγχαρω για αυτη την αξιεπαινη προσπαθεια που κανετε σα σωματειο οπου αναπτυσετε με ιδιαιτερη επιτυχια τον αθλητισμο στη πολη μας. το Αιγιο ειχε αναγκη τη προσπαθεια αυτη. επισης θα ηθελα να σας συγχαρω και για την πρωτοβουλια να προβληθουν μεσα απο αυτο το βημα και θεματα που εκ πρωτης οψης δεν συναδουν με το αμιγως αθλητικο κομμαι εν τουτοις απτονται ακριβως της εννοιας της παιδειας και της πνευματικης εξελιξης, στοιχεια που οι αρχαιοι Ελληνες ταυτιζαν με τον αθλητισμο. ομολογω πως πολυ προκατηλειμενα ξεκινησα να διαβαζω τις γραμμες που ανελυαν τη σκεψη του Μητρπολιτη Σιατιστας. μεταπιδωντας ομως απο γραμμη σε γραμμη κατανοουσα ολο και περισσοτερο οτι συμφωνω σε ολα οσα ο Ποιμεναρχης επισημαινει. δεν θα ηθελα να μακρυγορησω για τις σκεψεις που μου γεννηθηκαν ομως σαν ελειπης στα καθηκοντα μου χριστιανος και με ολες τις ανθρωπινες αδυναμιες που ισως με διεπουν θα ηθελα να εκφρασω την αποψη μου σχετικα με τα γεγονοτα που περιγραφονται. πραγματι κι εγω θεωρω πως αυτο το εγκεφαλικα ανωμαλο κειμενο δεν εχει καμια σχεση ουτε με τη πνευματικοτητα αλλα ουτε καν με την ιστορικοτητα του του προσωπου κυριου της πιστης μας. ξεπερασε καθε οριο αισχροτητας. και βεβαιως ο κυριος μας δεν εχει αναγκη απο κανενα μας θνητο να τον υπερασπιστει. και βεβαια η λογικη του πετρου δεν ειναι ενδεδειγμενη. και βεβαια η βια δεν ειναι λυση ποσω μαλλον οταν επικαλειται για την υπερασπιση των Θειων. ομως ειμαστε ανθρωποι. και σαν ανθρωποι εχουμε συναισθηματα και ηθικες αξιες. ο καθενας διαφορετιης εντασης και σταθμης. ομως ρωτω οσους διαβαζουν αυτες τις γραμμες. ποσο ψυχραιμοι και απραγοι μπορειτε να μεινετε εαν σας καθιβρισει καποιος καποιον απο τον γονεα σας? μηπως ο πατερας και η μανα μας δεν ειναι προσωπα ιερα για ολους? φανταστειτε ποσο θιγμενοι και πληγωμενοι μπορειτε να αισθανθειτε λοιπον οταν τετοιες απρεπειες εκτοξευθουν οχι απλα προς τον πατερα η τη μητερα σας αλλα προς τον θεο μας... η σταση των περισσοτερων ανθρωπων εκει δεν ηταν βιαιη. η παρουσια εκει ηταν συμβολικη. η διαμαρτυρια στην απαξιωση του Θεου μας ποσο αμαρτια ειναι. επαναλαμβανω πως δεν συγχαιω την ασκηση βιας με την σιωπηρη και ειρηνικη διαμαρτυρια. τελειωνοντας θα ηθελα να παραθεσω τα λογια του Αγιου Κοσμα του Αιτωλου: «Ένας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίση, νά φονεύση τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου, καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλη, ἔχω χρέος ὡσάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό δέ νά ὑβρίση τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγίαν μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω.» - Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω πολυ για τη φιλοξενεια των σκεψεων μου.